डडेल्धुराकी महिला अधिकारकर्मी सरिता जैरुलाई उनको सक्रियताका कारण उनका पतिले बारम्बार कुटपिट गरे। उनको श्रीमान् उनको सामाजिक कामलाई गहन घृणा गर्थे, र हिंसाको माध्यमबाट उनको काम रोक्न खोज्थे, प्राय: उनको कालो र निलो छोड्नुभयो। यातना लिन असमर्थ, याइरुले दुई वर्ष पहिले आफूलाई मार्ने प्रयास गरे तर गाउँलेहरूले उनलाई बचाए। सरिताले सोमबार कञ्चनपुरको महेन्द्रनगरमा आयोजित एक कार्यक्रममा आफ्नो कथा सुनाइन् जहाँ महिला अधिकारकर्मीहरूले उनीहरूको सुरक्षामा हुने खतराबारे छलफल गरे। "अन्याय र महिलाको हननको बिरूद्ध आवाज उठाउन धेरै महिलाले यस्ता कठिनाइ भोग्नु परेको छ," सरिताले भनिन्। कैलालीकी अर्का कार्यकर्ता धनसारा रावतले भने कि महिला अधिकारकर्मीहरुको ठूलो संख्यामा उनीहरुका परिवारका सदस्यहरु र उनीहरुको समुदायले हिंसाको सामना गर्नु परेको छ। डोटीकी राधिका विष्टले भनिन् कि धेरै महिला कार्यकर्ताहरूले आफूले जे ठीक छ त्यो आफ्नो र आफ्नो परिवारको बीच छनौट गर्न कडा निर्णय गर्नु पर्छ। डोटीकी अर्का कार्यकर्ता मीना नामजालीले भने, “हाम्रा श्रीमान्हरूले हाम्रो उद्देश्यलाई कतै समर्थन गर्दैनन्। बरु, तिनीहरूले हामीलाई विभिन्न बहानामा विवादमा तान्छन्। ” मानवअधिकार अलायन्सका प्रमुख प्रशिक्षक महा लक्ष्मीले भने कि पश्चिमी क्षेत्रमा महिला कार्यकर्ताहरूले सञ्चालन गरेको सामाजिक गतिविधिहरू अक्सर प्रभावहीन हुँदैनन् किनकि उनीहरूले ज्यान गुमाउनुपर्दछ। "पीडित धेरै महिला पीडितलाई असक्षम र अनुचित अनुसन्धानका कारण न्याय प्राप्त हुँदैन," महा लक्ष्मीले  भने।